Prima Aprilis to dobry dzień, żeby nabrać dystansu do siebie i różnych sytuacji. Zatem na wesoło postanowiłam spędzić z koleżankami ten dzień pracy. Najpierw stałam się scenarzystą i reżyserem przedstawienia. Później, co już mniej mi się podobało, aktorem i piosenkarką. O ile w tych dwóch pierwszych rolach czułam się doskonale, tak pozostałe wywołały panikę i stres (inni nazywają to tremą). Ale cóż nie wypadało wystawić koleżanek i księdza na scenę, a samej skryć się za kulisami. Dobrze, że większość publiczności to zaprzyjaźnione dzieciaki, które wiele mogły wybaczyć i w razie czego potraktować to jak primaaprilisowy żart. Teatralny debiut mam już za sobą i dzisiaj możemy się pośmiać, powspominać i stwierdzić, że to była dobra zabawa!
Przed występem z księdzem Piotrem vel Gargamelem
"I do południa budzikom śmierća po północy niech dzwoni kto chcerano trzeba wstać rano to jesttak gdzieś po pierwszej bo później już nie"
czyli panie w szlafrokach o poranku;)
Koleżanki doskonale wcieliły się w rolę smerfów
Po mojej lewej urodzona królowa sceny!
Wszystko dobre, co się dobrze kończy:)
Finał!Fotki pochodzą z rozmaitych źródeł. Może pojawią się też fragmenty brawurowego filmu z naszym udziałem?Kto wie?;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz